Sandra huurde elke zomer met haar gezin een prachtige villa in Spanje. Meestal vlogen ze erheen. Tot de kids wat ouder werden en een keertje met de auto gingen. De kids zagen onderweg talloze caravans en waren op slag hartstikke enthousiast. Vooral het slapen in een caravan sprak ze erg aan. Sandra en haar man moesten er eigenlijk niet aan denken, maar onder druk van de kinderen hebben ze het toch een zomer geprobeerd in een geleende caravan. Drie keer raden… juist, ze waren om. Twee weken lang stralend weer in eigen land, een ruime plek, privé sanitair… het was een topvakantie.
Bijkomend voordeel was dat ze de caravan direct konden overnemen en dat deden ze ook. Uiteraard moest ‘de hut’ (want zo noemen ze hem), wel flink onder handen genomen worden. Alles was donkerbruin en vrij gedateerd. Dit jaar hebben ze in tien weken de hele caravan verbouwd. Alles is vervangen: de rolgordijnen, bedden van de kinderen, nieuwe tafel, keukenblad, het toilet, keukeninventaris en in de voortent prijkt een royale opblaas Chesterfield. Sandra noemt het ook geen kamperen wat ze doen. Ze spreekt met recht over ‘glampen’, want met een hut van zes meter met alles erop en eraan, daar kan geen villa tegenop. Hear hear!
