In de zomer van 2018 zijn ze het zat. Sanne, Jochem en de kinderen Aidan en James. Ze zijn het beu om maanden van tevoren bezig te zijn met het zoeken en vinden van leuke vakanties. En vaak moet je dan maar afwachten of het mooi weer is of valt de inventaris en dito hygiëne ervan vies tegen.
Tijdens de 2-weekse vakantie in Frankrijk bij vrienden op de camping fantaseren ze wat over caravans en struinen ze online al wat over het web op zoek naar hun ‘tweede’ huis. Ze denken alvast na hoe de caravan gepimpt kan worden want de meeste caravans vinden ze erg donker en saai, kortom een likje verf hier of daar kan geen kwaad. Dat het totaal anders zou gaan verlopen wisten ze toen nog niet natuurlijk…
Via een collega werd er een prima Knaus Sudwind aangeboden. Zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant had niks geleden, altijd netjes op gepast en voor een mooie prijs konden ze hem overnemen. Eind september is de hele familie hem samen gaan ophalen in Sneek, windvlagen en stortbuien trotserend stond de caravan voor de deur in Eindhoven. En nu…?
Een aantal ontdekkingsrondjes en uren ‘Pinteresten’ verder werd besloten om in ieder geval het badkamer gedeelte eruit te halen en misschien konden de zithoeken ook wat slimmer ingericht worden zodat ze er met 4-man in konden slapen. Gewapend met een schroefmachine, hamer, nijptang en wat verschillende schroevendraaiers startte operatie Sudwind. Eerst de schuifdeuren en de banken, fluitje van een cent. Duizend schroeven verder kwam er weinig beweging in het badkamer gedeelte. Dan maar de bovenkasten los maken, met lomp geweld kwamen deze uiteindelijk los en daardoor kwam ook de eerste wand van de douche los. Om een lang verhaal kort te maken ontaarde het ontleden van de caravan in een soort Domino D-Day. Elk onderdeel dat eruit gehaald werd had qua stevigheid of esthetiek weer een verhouding met iets anders waardoor ze uiteindelijk maar besloten om het er allemaal uit te halen. Met de zweetdruppels op het voorhoofd in het rond kijkend kreeg Jochem een kleine flashback naar zijn jeugd. Altijd als hij iets uit elkaar haalde kreeg hij het weer in elkaar maar bijna altijd hield hij onderdelen over…kortom: hoe ga ik hier nog iets fatsoenlijks van maken, dacht Jochem.
Wat schetsen en een 3D uitwerking verder zijn ze gestart met het opbouwen. Eerst het werk met het snelle zichtbare resultaat, schilderen! De gehele binnenkant is 2x in de primer gezet en 2x gelakt met een lichtblauwe lak, lekker fris.
Wat betreft het eisenpakket waren ze vrij resoluut. Ze wilden vaste bedden voor het hele gezin. Daarnaast wilden ze een zit plek creëren (voor als het rotweer is) en de keuken behouden. Bewust werd er gekozen om de badkamer en vaste wc niet terug te bouwen. Om extra bergruimte te creëren hebben ze de bedden hoog gemaakt. Tijdens een van de klusweekenden kregen ze het idee om de caravan te voorzien van een eikenhouten visgraatvloer, eerst als lachertje om daarna de daad bij het woord te voegen. Een zelfgemaakte opklapbare sloophouten tafel maakt het geheel af. Alle bestaande apparatuur (koelkast, gaskachel, omvormer, boiler) van de Sudwind is opnieuw terug ingebouwd.
Last but not least is de caravan voorzien van selfmade Snorvie stickers. Deze naam is afkomstig van de oudste zoon, hij was een keer zo boos dat hij een nieuw scheldwoord verzon voor 1 van ons en dat luide ‘Snorvie’. Toen we vroegen wat Snorvie betekende gaf hij aan dat het iemand was die dik en traag was, wij vonden het een mooie caravan naam! Na al het geklus waren we helemaal vergeten dat we eigenlijk niet eens zeker wisten of kamperen wel echt iets voor ons zou zijn, aldus Jochem en Sanne.
De eerste week van mei is voorbij en ze hebben de eerste dagen achter de rug in Snorvie, en het was geweldig!
Op de to-do lijst prijken nog een aantal dingen zoals: het bovenste stapelbedje verlagen, de buitenkant mat grijs schilderen en vooral nog heel veel tripjes afleggen.