Deze Sprite was eerst een lelijk eendje en nu een prachtige eyecatcher.
De grootste metamorfose van alle Judidith caravans, met name de buitenkant. Wat was het een waanzinnig gave klus om deze Sprite 400 uit 1972 te mogen omtoveren tot een plaatje.
Vorig jaar Augustus werd ik getipt door mijn nicht dat deze caravan te koop stond. In het hoge Noorden kocht ik dit droevige caravannetje. Ik zag er wel wat in 🙂 .
Nadat ik groen licht kreeg van mijn caravangarage (ik laat mijn caravans altijd eerst helemaal controleren voordat ik begin met pimpen) heeft de Sprite nog even op haar beurt moeten wachten. In Mei 2019 kon ik eindelijk beginnen met dit droomproject. Dit keer moest het weer een ‘zoete’ caravan worden.
Het schilderwerk van binnen was niet zo spannend en gezien het formaat van de caravan ging dat allemaal zeer vlot.
De kozijnen waren allemaal kapot en heb ik compleet vervangen. Dat is niet heel moeilijk, maar het kost wat tijd en geduld. Kozijnlijsten zoals deze zijn gewoon nog te verkrijgen in diverse breedtes. Met speciale spijkers zet je ze vast.
De kastjes heb ik behangen met behang van Cozz (smile behang) met behangrandenlijm.
De Sprite kreeg een sjiek laminaatvloertje (ongeveer 1 pak). De caravan is helemaal opnieuw gestoffeerd en dit keer heb ik kussens laten maken met knopen op de rugkussens. Prachtig heeft Yvonne van draadkracht ze weer gemaakt!
De elektriciteit is vernieuwd en voorzien van een aardlekschakelaar.
De deur van de grote kledingkast was echt erg lelijk geworden. Hier heb ik een nieuwe deur voor gemaakt en ik heb planken gemaakt in de kast, zodat je er lekker veel in kwijt kunt.
De binnenkant van de caravandeur heb ik beplakt met grijs/wit geruite plakfolie.
De buitenkant was de grootste klus. Met een goeie multiprimer (Avis) heb ik de caravan twee keer in de primer gezet en daarna afgelakt met Sikkens verf. Spuiten is uiteraard nog strakker, maar met deze super fijne verf en de juiste rollers (schilderskwaliteit) komt het aardig in buurt.
De velgen heb ik gespoten en uiteraard zijn er nieuwe banden onder gezet.
Het leukste moment vind ik altijd de fotoshoot. Op een mooie zomeravond op de bloeiende heide heb ik deze foto’s gemaakt. De voorbijgangers waren allemaal nieuwsgierig en wilden graag even binnenkijken.
Het wordt slikken om afscheid te moeten nemen van dit snoepje. Ik ben er echt helemaal verliefd op geworden. Maar helaas, ik kan haar niet houden en moet haar verkopen.
Maar hopelijk maak ik iemand super blij met dit schattige caravannetje en vindt diegene het niet erg dat ik een traantje wegpink als ‘ie hier wegrijdt.
En dit was het lelijke eendje:
