Ik vind het leuk als een caravan een naam heeft. Hetzelfde geldt voor auto’s. Wij reden bijvoorbeeld een half jaar rond in Australië in een Toyota busje uit 1980. Ze had de vorm van Ayers Rock, dus we noemden haar Rocky. Dan was het ‘Pak jij Rocky?’, of ‘Nu moet jij Rocky schoonmaken’, of ‘Ik ga vast naar Rocky’. Ik vind het lief en leuk.
Onze Eriba noem ik Erika. Maar dat is verre van een koosnaampje voor onze caravan. Ik biecht hierbij eerlijk op dat ik een haat/liefde verhouding heb met onze caravan. Ik vind haar zo lelijk (sorry schoonvader), dat ik er af en toe van met mijn hoofd schud. Man, man, man, wat heeft zij achteraan gestaan. Ik ben haar nu met man en macht weer aan het opkalefateren… ach ja… it’s the inside that counts, zullen we maar zeggen.
Anyway, wat ik wel wilde vertellen is dat Betty en haar man hun caravan liefkozend BePi noemen. Zij hebben hun Hobby sinds eind 2012 en knapten haar helemaal op. Er werd een nieuw dakluik ingezet, de achterplaat werd gerepareerd. En uiteraard werd het volledige interieur onder handen genomen.
Ze hebben behangen, geverfd, de gordijnen hangen weer, er hangt een nieuwe lamp, de wc deur ging eruit en werd vervangen door een simpel gordijntje. Betty heeft de kussens kant en klaar besteld op internet. En bij een matrassenbedrijf werd een matras op maat gemaakt (wat zal dat lekker liggen!).
Het is een superstrakke caravan geworden in grijstinten, liefkozend BePi genoemd…
I love it when a caravan has a name. A nick name is so cute. Like it’s a part of the family. When we travelled through Australia we had a very old Toyota Tarago van and we called it Rocky. Betty and her husband called their caravan BePi. They gave her a complete makeover: new roof parts, new lighting, curtains, wallpaper, paint, new cushions. The caravan is nice and tidy again. Ready for next spring!
