Een mooie tegenhanger van alle posts die alleen maar over de binnenkant van de caravan gaan, hier een paar heerlijke plaatjes van de buitenkant. Om bij weg te dromen! Het idiote is dat het er niet eens zo heel comfortabel en hip uitziet en toch kan ik mijn ogen er niet vanaf houden. Ik zie het ook al helemaal voor me:
‘Asseyez-vous’, zegt die aardige Franse buurvrouw tegen je. Je gaat zitten op een van die rete oncomfortabele stoelen, waarvan de spijlen zich meteen in het vet van je bovenbenen nestelen en krijgt een gekoeld glas witte wijn aangereikt. En naar mate de avond verstrijkt en de wijntjes ineens niet meer gekoeld zijn, voel je die spijlen niet meer. Want beschonken. Onder de sterren, met wapperende gordijntjes, een charmante fiets die in de weg staat, warme wijn en een half Engels/Frans gesprek. En zo duurt de avond voort. En de week. En eigenlijk de hele vakantie.
Heerlijk… wat kijk ik ernaar uit! Niks doen, niks hoeven. Alleen maar drie weken lang bonjouren en aurevoiren…
